حرکت آن مجری دوزاری قابل فهم است بهرحال عقده دیده شدن و برای دیده شدن از تمبون شاه عباس تا پیژامه مملی آویزون شدن هم بحثی مفصلست و آن قدر آن مجری چیپ و بی مایه است که حرف زدن در موردش اتلاف وقت است قضیه را از جهتی دیگر مینگریم و آن هم اینکه چرا ما همیشه انتظار تعریف و تمجید از خود داریم؟چرا فکر میکنیم شق القمر کرده ایم؟چرا هر کسی را که به ما انتقاد میکند و اتفاقا تند و صریح هم آن را بیان میکند دشمن خونی خود میپنداریم؟و همین ما جماعت بعد شاکی از آن میشویم چرا فلان سیستم توتالیتر صدای ما را نمیشنود؟وقتی خودمان طاقت نقد شدن نداریم و منتقدمان را با چاقو میخواهیم به قتل برسانیم پس حقمانست که وقتی سیستمی توتالیتر ما را میکشد صدایمان هم در نیاید ما که فرهنگ انتقاد از خودمان را با قتل خودمان اشتباه میگیریم پس طبیعیست که نباید هم بنالیم که چرا سیستمی که به ان انتقاد داریم ما را کشته است چون ما خودمان هم منتقد خود را میکشیم حال ما به یک شکل و آنها به شکلی دیگر!!!!روزی که فراستی گفت جدایی نادر از سیمین حرفی برای گفتن ندارد همه خودمان را پاره کردیم که آی اصغر اسکار گرفته و تو به فخر سینمای ایران توهین کردی از شاعر بی مایه تا فلان دوزاری در به در هم یک شبه شدند کارشناس سینما!!!!چون باز هم ما ملت حسابی,حسابی جوگیر شدیم بدون عقل و درایت !!!!گیرم فردا یک نفر بخاطر داشتن شاخ گاو بر سرش اسکار متفاوت ترین بازیگر جهان را گرفت باید برایش کف زد و هورا کشید و هر آن کسی را که منتقدش است به او حمله کرد و به او انگ بی سوادی و از دماغ فیل افتاده زد؟؟؟؟از دماغ فیل افتاده آن شاعر بی مایه دوزاری سوم دبیرستان تحصیل کرده بادی به هر جهت است که از هر سو که باد موافق می آید و شهدش شیرین ترست به آن سو میچرخد یک روز شاعرست یک روز کارشناس سینما لابد روز دیگر هم متخصص در امر کاندوم شناسی و شاید روز دیگر هم دلقک سیرک و حامی یوزپلنگ و شترمرغ و عجالتا شتر گاو پلنگ!!!!نه مسعود فراستی,در مورد جدایی نادر از سیمین میگویم آیا باید به حساب یک سکانس زوار در رفته که اتفاقا به لحاظ دوربین و اکت هم اتفاقی در آن نیفتاده و یک جمله نرمال مانند اینکه اون که نمیفهمه من که میفهمم چون بابامه به اثری اسکار داد؟کما اینکه بسیاری از کارهای بزرگان سینما از لینچ و جارموش و پولانسکی و پازولینی واسکورسیزی و.از این نوع دیالوگها و چه بسا دیالوگهای اثرگذارتر پر است کدام حرکت دوربین منحصر بفرد در این اثر اتفاق افتاده؟کجا خط داستان دچار تغییر روایی شده و یا فیلمنامه اتفاق محیر العقولی را رقم زده؟کجا یک فرم روایی و فرم فیلم سازی نوین ارائه شده؟کجا محتوا دستخوش تغییر شده؟آیا روایت چیزی به جز فقر و بدبختی و فلاکتیست که ما هر روزه شاهدش هستیم؟اگر این گونه است که بفرمایید همین الان از کارگران نیشکر هفت تپه فیلم بسازید و اسکار بگیرید چه بسا که داستانش تراژیک تر و تاسف بارتر و بسیار هم عمیق تر و انسانی ترست,کجای این فیلم اتفاقی نو رخ میدهد که مخاطب را حیرت زده خودش کند و اصولا کارگردان با کدام جهان بینی فیلمنامه را جلوی دوربین برده؟و اصلا آیا فقر و فلاکت و اتفاقات تراژیک و جاهلانه در حد انسان های اولیه که در درون غار میزیستند به چه اندازه میتواند برای مخاطب جهانی و آنکه در آمریکا و اروپا زندگی میکند جذاب باشد؟آیا بیشتر برایش کمیک نیست؟پس شک نکنید قطعا باید فرهادی بی استعداد در امر فیلمسازی باشی و با فلان جریان ی زد و بند داشته باشی تا بتوانی اسکار بگیری و بسیار اسکار برای فیلمی چیپ و توخالی نظیر جدایی نادر از سیمین مشکوکست و حال که چندین سال از این قضیه میگذرد میتوان با عقل راجع به آن بحث کرد و شکافت مسعود فراستی منتقد است کارش نقد و انتقادست راست میگوید چرا تصور میکنیم فاخرترین فیلمهای جهان را میسازیم ؟این فیلمها و مذخرفات و ستاره های نظیر گار و محمدزاده و .ماحصل همین سینمای کلیشه مذخرف و فاقد ارزش هنری میباشد این نوشته بنده به معنای تایید صد درصدی مسعود فراستی نبوده بلکه طبیعتا اختلاف نظر و سلایقی هم وجود دارد اما مسعود فراستی را در قامت یک منتقد تند و تیز سینمایی با نگاه درست میپسندم و از نوع نگاه درست و اصولی اش درس میگیرم چرا که شما باید ضعف هایت را هماره از منتقد بشنوی و با آن قویتر شوی در سینما از فراستی ها و در ادبیات از ضیا موحدهامن نمیدانم چرا عاشق منتقدان هستم و از تعریف و تمجید تهوع میگیرم و میخواهم بالا بیاورم شاید مشکل منم اما ذات انتقاد و نقد به علت فهم ضعف ها و معایب جذابست و منتقد ستودنیست عرض کردم منتقد کسی که کارش نقد و انتقادست نظیر فراستی ها و موحدها نه هر که از سر راه رسید.
نویسنده:فرزام کریمی
درباره این سایت